Σονετο IV (του αλλου εαυτου)

Κοιμάται μες το όνειρο
ένας μικρός αλήτης,
που με θωρεί χλευάζοντας
και με κερνάει πλάνες.

¨Ενας ανθός που ξεψυχά
φευγάτος σαν αγύρτης
που οταν ξυπνάω, αυτός γυρνά
στου ύπνου τις αλάνες.

Κι όσο κι αν θέλησα να τον δαμάσω
δεν βρήκα στις αλήθειες μου,
πλιάτσικο ταιριαστό..

και ίσως!! ήρθε η ώρα να ετοιμάσω,
θάνατο απο ξέχασμα,
αργό, και ..θαυμαστό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου