αναμνησεις σε αρχαιο μετρο

Μαυρη βιγλα
στα περβολια της ψυχης.
Ονειδος, ο ανεμος...
σε τουτα τα λιοπυρια!!
           Της θυμησιας, ο ερχομος,
...μα πιο πολυ....
Μαυρος της λυπης
ο πρωτοτοκος!!!

Στα σωθηκα ,
ξανα μεσουρανεις.
Βλασφημος στεκει
ο πονος, ο βουβος
      Της θυμησιας, το σχολασμα
...μα πιο πολυ...
ποναει ξανα,
το καθε γιορτασμα!!!

Ποσο ομορφυνες,
σε τουτο΄δω το παρελθον.
Στων αλικων ,τη χαση, φεγγαριων, 
                           ...χαρα μου.
...μα πιο πολυ...
στο αστροφως που φαινοσουν.
εκει που σ΄εχασα
και χλωμιασε η ανοιξη!!!

Ασφαλως και μιλαω..
..για μενα!!!!

1 σχόλιο: