σε ποδιά χωριατοπούλας,
αμυδρή σαν κεντημένη,
και της πέφτει της μικρούλας.
Μέτρησε τα βήματα της
και την άφησε εμπρός μου,
μες την άψυχη καρδιά της
σβήνουν οι φωτιές του κόσμου.
Σαν παραλογής θηρίο, μυθικό, τούτη την ώρα
και τα νύχια ακονίζει
λίγο πριν κατασπαράξει..
τελευταίο μοιάζει βλέμμα, της ποδιάς που πέφτει τώρα
στα ανίερα τριγυρίζει,
βλέμμα κρύο , που θα κλάψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου