Σεληνη μου ολογιομη
φεγγοβολας ακομα,
κι ολα ανθιζουν τα θαμπα..
μες της νυχτιας το δωμα.
Δεν ειναι, που ξορκιζονται
στο φως σου οι ερινυες,
κι οι τροβαδουροι αντρειεψαν,
υμνωντας τη φεγγια σου,
Ειναι ,που παν΄στη σκονη σου
μερευουν οι μανιες,
κι ερωτες μας λουζονται,
σαν κωμες,στη φωτια σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου