Τις αυγουστιατικες νυχτιες
η νυχτα αυτη μου φερνει,
εκεινες τις αλλιωτικες
εκεινες τις παλιες
μια θυμησια που αρχολογα
που αλλες σκεψεις φερνει,
εκει στων αλλων των καιρων
περα τις φυλλωσιες.
#
Τι ομορφα που ανθιζαν
στο σουρουπο οι ιβισκοι
και τρεμοπαιζαν οι ανθοι
στο ξεγνιαστο αερακι
του νυχτολουλουδου η οσμη
π΄ευωδιαζε πανωρια,
των γιασεμιων ολανθιστο
εστεκε το κορμακι.
#
Μα απ΄ολα περισσοτερο
των γρυλλων το τραγουδι
που κρυβονταν στων λουλουδιων
την καθε ανατολη
Και εκοβαν μελωδικα
τ΄Αυγουστου τις σιωπες,
ακουγονταν μες τις νυχτιες
σαν της ψυχης, βιολι.
#
Οπως του ταξαν ρυθμικα
νοτες που πλημμυρισαν
τον καθε νεο, αγιο, νου
το καθε βασανο μας,
και το τραγουδι τους αυτο,
θυμαμαι παλι αποψε,
αυτο που χαρισε ο Αυγουστος
να στεκει , ονειρο μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου