μυγδαλια ανθισμενη

Αποψε ανθισε

ξανα,

του χειμωνα

η πρωτη μυγδαλια.

Κι η ευωδια, στα παραθυρια

των ερωτων μας

σερνει αχο, των στεναγμων ,

των πρωτων μας

Τι ομορφα λουλουδιασε

ο κορμος της!!!!

Παραμιλανε οι ανθοι..

σαν που κρατουν, το βιος της.

Τι να σου πω?

ποιες λεξεις,

άξια εχουν ριγη..

Την ομορφια σου

την θωρω,

κι ας εχεις,

εσυ, φυγει.

Θαμπα τα τζαμια

πισω απ΄τους κλωνους,

ερμα κατραμια

μοιαζουν τα δακρυα, απ ΄τους φθονους.

Δεν μπορω, τιποτα αλλο

να πω,

στη γητεια της χαρας

που κοιμαται,

Προσκυνω,

το λευκο της ανθο,

σ΄αγαπω...

κι ο ανθος με θυμαται.

Οπως εφυγες..

ολα εχουν μεινει.

στο δωματιο, στην πλαση

στα παντα.

Μυγδαλια ανθισμενη

εχεις γινει,

στης καρδιας

την ξεκουρδιστη μπαντα