αρκτικες νυχτες

Κατω απ΄το σελας

το θαμπο, της αρκτικης,

οι παγωμενες οι κορφες

στεκουν αιωνια...

...λεξεις παγωνουν

και δεν εχεις, τι να πεις,

ξανα της σκεψης,

να ακουσεις , τα ευφόνια.

Κι οι λιγοστοι που ζουν

σε τουτο το λευκο,

σαν π΄αποδρασαν απ΄τον κοσμο

σαν διωγμενοι...

...κρυβουν τα αισθηματα

μεσα στον παγετο,

δεν ονειρευονται

και ζουνε , παγωμενοι.

Ετσι οι ατελειωτες

οι νυχτες οι αρκτικες,

χιλιους παραλληλους

απο τον ηλιο απεχουν...

...οπως απεχουν,

οι χαρες τους ,οι λευκες,

σαν που ξωπισω τους

με τα σκυλια τους, τρεχουν.