Ραψοδυρμος

Λεξεις, λεξεις, λεξεις

χιλιαδες λεξεις

αραδιασμενες, αφημενες

σε λογης γραπτα

σε στοματα, σε στιχους 5

Στις συνοικιας τα μπετα

σπασμενες κιμωλιες

βαφες με αλικη γραφη

που στεκουν αταφοι φρουροι

στα γηπεδα, στους τοιχους . 10

Επηρανε και βιαστηκαν

να απλωσουν ερμηνειες

να ξεχυθουν στα περατα

σαν απλωθουν στα τοσα

να γινουνε μανιες. 15

Επηρανε και βιαστηκαν

να γινουν αξιοσυνη,

να ανθισουν σαν κλιματαριες

σε περιβολια και καρδιες

πουλια, σαν ερινυες. 20

Επηρανε και βιαστηκαν

χωρις του τοπου γνωση.

επηρανε και βιαστηκαν

άλλα ταξιδια εγιναν

άλλα με μιας βιάστηκαν. 25

Σε πενες εγενηθηκαν

για να υμνουν αεναα

τους χαρτες των ονειρων

και σμιλευτηκανε γοργα

μυρια της γλωσσας ρημματα. 30

Σε στοματα εβαπτιστηκαν

ανειπωτα , μοναχα

λουσμενα στις αισθησεις,

να τραγουδουν, να βριζουνε

τον ερωτα, τα κριματα. 35

Και κεινη η πνοη

η θεικη, συναμα και θνητη

που φυσηξε τες νοερα

και ορισε το χερι

και γενηθηκαν στο φως. 40

μοιαζει ουρανου αναπνοη

στο σαλεμα των κοσμων

που ξανα αντιβοα

για να αναπνεει

η χαρα και ο κλαυθμος. 45

Μα μην γυρισει

η συννεφια

ξανα σε αδειους τοπους

μην ψαξει καταφυγιο

ταχα την ατλαντιδα. 50

ειν΄ της ψυχης μας

τα στοιχεια,

που σπερνουν βοσκοτοπους

τα ονειρα των γιασεμιων

δεν εχουνε πατριδα. 55

Και εκει πανω στα γασεμια

στοιβαχτηκαν οι λεξεις,

προσμενουν καθε ερχομο

εναν καινουργιο πηγαιμο

του επομενου χειμωνα. 60

σε καθε τερψης γνωριμιά

νοημα ξανα να παρουν

να γινουν αφαντα πουλια

και να μαδησουνε ξανα

της γης την ανεμωνα. 65

Οτι απο το χαραμα

το δολιο περισσευει

και οτι δολιο και μικρο

οσο κι αν ηταν μυστικο

στερεψε απ ΄το δειλι. 70

θα ναι του πονου ταραμα

κελαησμα βουβο

σαν πασχαλια που εφτασε

με διχως τα κερια

χλωμη χωρις απριλη. 75

Του κυκλου μας

παντα δαμαστες

αιωνιοι περπατητες

που σουλατσαρουν αδικα

γυμνοι εμπρος στο διχως . 80

κι οτι κι αν πουν

θα θε να πουν

οτι μοναχα εννοουν

με φορα θα ξεχυνονται

και ΄μεις εμπρος τους, τοιχος. 85

Και οτι στην πλαση διαβαστει

και ακουστει στα πληθη

ειτε στ΄αληθεια ειπωθει

ειτε στα γελια μεινει

καταρα τρομερη, μερακι. 90

ειναι αυτο που θα πλαστει

να μεινει παν στη ληθη,

θα φαινεται απο μακρια

και θα κυλαει γαργαρο

σαν της καρδιας, νερακι 95

Τα λογια τα επουρανια

δεν τ΄αγγιξε ο καημος.

Σαν αγια θεοφανεια

ποτιστηκαν , κι αγιαστηκαν

ζωης, ραψοδυρμος. 100