.Οτι μ΄αφησε ο χρονος
στις παλαμες των χεριων,
υφαντα σχισμενα μοιαζουν
ερημα, αραχνιασμενα.
Χορταριασαν οι μετώπες
στα σημαδια των καιρων
και κουρνιασανε στα ματια
τα θαμπα, ρυτιδιασμενα.
Οτι μου΄δωσε ο κοσμος
στους αιωνες να βαστω
προσευχη κομμενη μοιαζει
που τελειωνει στο '' δι΄ευχων.
Και κλειδωθηκεν ο δυοσμος
σε μικρο οπλοβαστο,
σαν κρυμμενη αμαρτια
στο πηγαδι των ευχων.
Μα κι αν χαθηκεν η ωρα
σε χαμενες παραισθησεις
και του κοσμου το καντηλι
θε με λαδι, ν΄αραδιασω..
Ενα τιποτα ειμαι τωρα,
μια μορφη χωρις αισθησεις
σαν συνηθισμενο δειλι
κι οπως παντα..θα βραδυασω!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου