πηρες το καλοκαιρι

Πηρες το καλοκαιρι

απ΄ το χερι,

σε στρατες ξενες,

που δεν ξερω

να διαβω,

σε πετρινο γεφυρι

αγναντευει,

τους ποθους μου

σαν κυκλους,

στο νερο

#

Πηρες το μεσημερι

απ΄το χερι,

το απεραντο λιοπυρι

απ΄τις στρατες,

να χαθει.

και τραβηξες τη νυχτα

απ΄τ΄αστερι,

εκεινο που φωτιζει

πριν το χαραμα,

να΄ρθει.

#

Εμεινα να κοιταζω

τη ζωη μου,

σαν μια μικρη

που ξαποσταινει,

ανηφορια,

και τη θυμομουνα

μικρη, αγαπημενη,

κατω απ΄του κοσμου

που κοιμοταν,

τη ροδια.

#

Δεν εχει μεινει πια

παρα μια σκορπια ανεμη,

ενα πικρο κι αδειο

του ανεμου,

αναφιλητο.

Πηρες το καλοκαιρι

απ' το χερι,

κι εγω μοναχος

φτιαχνω καλοκαιρια,

απο πηλο.