Σονετο V (αναπόδοτον)

Κλείνει η κάθε  σκια  τα βλέφαρα της
κι αμήχανη θωρρεί τον θάνατο της.
Είπες κάποτε.. πως τα μάτια κοιτάζουν μόνο
το σκοπό της ύπαρξης τους.
Κι εγω θα φύγω.. μέσα σε μια ύπαρξη ,
αγέννητη χλωμή ..και ίσως ξένη.
Ματια θα μένουνε κλειστά ,σκιές αθάνατες,
και πάθη σκορπισμένα ασύμετρα
 στο σωρό των ανθρώπων.
Ως πάντα θα σκορπάει η ημισέληνος,
την προσμονή  του άλλου της μισού.
Του πιο μονάκριβου!!!
Εκείνου που δεν βέπει, που θυμάται,
που εχάθη, πια!!!