τι άλλο πια;

Τι άλλο πια να περιμένω ,παρα τον μαρασμό,

που φορεί το ασφοδίλι,

Τι μένει πάντοτε αναμμένο, παρά τον ερχομό,

που έχασε  ξανά το δείλι.

Λίγο απο καλοκαίρι , κι ότι απόμεινε ..

απ΄τα μάτια της,

κι ήχοι του αγεριού , 

μες τα σιτάρια...

στα χέρια μιαν ηχώ ,ακριβοθώρητη

ορφανή

που κρύβω , σαν βραδιάσει

 στα συρταρια.