αναμνησεις σε αρχαιο μετρο

Μαυρη βιγλα

στα περβολια της ψυχης.

Ονειδος, ο ανεμος...

σε τουτα τα λιοπυρια!!

           Της θυμησιας, ο ερχομος,

...μα πιο πολυ....

Μαυρος της λυπης

ο πρωτοτοκος!!!

Στα σωθηκα ,

ξανα μεσουρανεις.

Βλασφημος στεκει

ο πονος, ο βουβος

      Της θυμησιας, το σχολασμα

...μα πιο πολυ...

ποναει ξανα,

το καθε γιορτασμα!!!

Ποσο ομορφυνες,

σε τουτο΄δω το παρελθον.

Στων αλικων ,τη χαση, φεγγαριων, 

                           ...χαρα μου.

...μα πιο πολυ...

στο αστροφως που φαινοσουν.

εκει που σ΄εχασα

και χλωμιασε η ανοιξη!!!

Ασφαλως και μιλαω..

..για μενα!!!!