Ποιός τάχα να΄ναι αντάξιος
με σένα δεσποσύνη,
στο στήθος μου χαράκτηκαν
εσύ, κι η ρωμιοσύνη.
Σε στήθος σαν που αναζητά
του ήρωα τα σημάδια,
εκείνα εσυ που θα μετράς
τα ερωτικά μας βράδυα.
¨Ετσι που θα σε κουβαλώ
γλυκά στη ζήση μου, σταυρό
πλάι στη ρωμιοσύνη,
και μες το στήθος θα κρατώ
το ταίριασμα , σαν θυσαυρό
σαν άγια καλοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου