ανάμνηση

Άν γερνούσαν οι χειμώνες,
εκείνη θα τους αγκάλιαζε
σφιχτά..
..και το αλλοτινό τους άρωμα
θα χόρευε στα μάτια της.

Άν στέρευαν οι θάλασσες,
εκείνη θα έγερνε στη σκιά τους
γλυκά...
...και όλο δροσιά θα ταξίδευαν στα χέρια της
τα ατέλειωτα τραγούδια τους.

Αν πέθαιναν οι έρωτες
εκείνη θα τους τραγουδούσε
λυπητερά...
..και θα γεννιόντουσαν ξανά
στο μέλι της καρδιάς της

Στους άδειους χώρους
του μυαλού μου
τρυγυρνά μια ανάμνηση,
που απο χρόνια ξαγρυπνά
στις άναρθρες πνοές
που τις χάρισα κάποτε.

Την έλεγαν Δική μου
κι ο αέρας πέθαινε
χαρούμενος....
...καθώς μπερδεύονταν
στα μαλλιά της

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου